Uit het leven van een loser. Of ja. Niet echt. Uit het leven van iemand die een tussenjaar neemt. Een rustjaar. Uit het leven van iemand die nu vaak de vraag krijgt 'wat ze precies doet'. Van iemand die daar eigenlijk geen goed antwoord op weet te vinden. Wat doet iemand die een rustjaar neemt eigenlijk?

Rusten. Ja, maar buiten rusten? Veel en niet veel. Weinig en veel. Kleine beetjes. Veel, maar traag. Met veel rust. Niet veel.

Uit het leven van iemand die nu vaak de vraag krijgt 'wat ik gá doen'. Alsof ik nu nog niets doe. Alsof leven niet al 'iets doen' op zich is. Leven is moeilijker dan bestaan. Toch? Alsof we altijd een plan moeten hebben. Alsof vandaag nog niet genoeg is. 

Waarom willen mensen altijd meer? Meer weten, meer dagen, meer tijd. En wat over meer van minder?

Wat doet iemand die een tussenjaar neemt eigenlijk?

Ik luister veel muziek, zing 9 op de 10 mee, loop, volg rijlessen, ga babysitten, kook, strijk, teken. Ik doe eigenlijk vanalles, vanalles waar ik lange tijd geen tijd voor gehad heb. Af en toe pieker ik. Over de toekomst, over grotemensendingen. En af en toe maak ik avocadotoast.

Huh, wacht, ik genoot?

9 januari 2020

Negentien jaar. Vandaag. Het begon niet wauw; gisteren enkele mental breakdowns, een eetbui. Deze ochtend weer zo’n eetbui, maar toen stuurde iemand me dat dat m’n dag niet hoefde te bepalen en ze had gelijk ook. Zoiets hoeft mijn dag helemaal niet te bepalen. Ik hoefde niet terug helemaal van nul te beginnen. Ik had eindelijk eens minder verwachtingen van de hele dag en dat leverde me zoveel op. Rond verjaardagen hangt er altijd zo’n druk dat er ‘veel’ moet, dat ‘veel’ mensen je gelukkige verjaardag moeten zeggen, dat je ‘veel’ speciale dingen moet doen. Bullshit. Echt. Verjaardagen draaien om zoveel andere dingen. Een verjaardag is een dag waar ik blij mag zijn, ik hoef me niet anders of speciaal te gedragen, ik mag gewoon blij zijn. Een dag die rond mij draait. Mijn verjaardag. Door er zo open over te vertellen tegen anderen, ben ik weer tot wat extra inzichten gekomen. Verjaardagen zijn mooi. Ik heb zo’n ontroerende dingen gelezen. En enkele jaren geleden zou ik tellen, zou ik me druk maken, zou ik alles op voorhand willen plannen zodat er niets zou misgaan. En het is juist dat wat ik dit jaar niet deed, en wat het zo’n mooie verjaardag maakte. Ik kon een uur bellen met m’n roommate, een goede vriendin kwam langs en bleef praten voor enkele uren, ik ging naar de atletiek (wat momenteel altijd fijn is) en werd ontroerd door berichtjes. Dit was echt een mooie verjaardag en ik wéét dat het voor mezelf ook niet om cadeaus draait; ik heb die niet nodig. Ik heb zoveel meer in de plaats gekregen nu. Misschien was ik daarom ook een beetje met een ochtendhumeur opgestaan, omdat ik bang was voor wat er altijd zou komen, omdat ik een bepaald gevoel plaatste bij verjaardagen en er vanuit ging dat ik dat dit jaar weer zou ervaren. Gelukkig was het dat niet. Laat die andere verjaardagen maar komen.

Kijkje in mijn kamer

Een jaar vol geluk

Een jaar vol geluk - afscheurkalender. Hier schrijf ik elke dag drie dingen die mij die dag gelukkig maakten, om het geluk nog meer in de kleine dingen te zoeken én vinden.

Nog een bericht?

Het wordt elk jaar enkel erger. 

Ik ben niet zo voor verjaardagen.

Ik vind ze niet zo fijn.

Ik vind mijn verjaardag niet zo fijn.